Rode schoolmerklapjes

Wat kom ik mooie dingen tegen, even googlen en hup, de mooiste juweeltjes verschijnen. Uren kan ik ernaar turen!

In 1928 maakte mijn moeder, tien jaar oud, zo'n rood schoolmerklapje.

Ze vertelde  hoe lastig borduren het was met de dikke stugge katoenen draad op het losse weefsel van de lap crisisstof, een soort kaasdoek.

 

 

 

Ik vraag me af of de buitenste ingeweven rode draden om het borduurwerk heen bij de stof horen, of dat die er ook door de leerlingen zelf moesten worden ingeweven. Misschien weet iemand dit?

Borduren, daar ben ik niet goed in. Van links naar rechts of andersom, of juist van boven naar beneden? Eerst de hele rij de ene helft van de kruisjes en teruggaand de andere helft?

Eerst maar eens de theorie bestuderen en dan met iets kleins beginnen.

Met diep respect voor dat meisje van tien!

×××××××××××××××××××××××××××××××××



Fluit en juich: Uit is Thuis :-)

Lekker rustig in je eigen tuin genieten van rust, vogels, de vertrouwde omgevingsgeluiden. Niet in de file, niet in het vliegtuig, niet jachten en haasten, gewoon thuis, daar is genoeg te beleven. Dat is behoorlijk zen, mindfulness en onthaasten, dacht ik zo. Niks nie cursus nie: lekker gratis in de achtertuin. En nog all-in/all-inclusive ook: gewoon Thuis dus. En dan alle dingen net even iets anders doen dan je ze altijd doet, waardoor je toch een vakantiegevoel krijgt. Zonder zere rug van een ander bed, zonder vakantieheimwee, zonder dat ontheemde gevoel en de lastige ongemakken die in niet één vakantiefolder vermeld worden. Ons Uit is Thuis. Midas Dekkers in Vroege Vogels “De wereld is te groot”, aldus Midas. “Je moet je blik niet verruimen, maar vernauwen”. Met behulp van een hoepel laat Midas de schoonheid van de microkosmos zien. Lieveheersbeestjes, regenwormen, elk diertje heeft z’n eigen functie. “Alles kun je te zien krijgen, als je maar je hoepel werpt en kijkt. Want als je niet kijkt, dan zie je niks.” :-)